Onkruid

Ridderzuring, kruipende boterbloem, ereprijs, brandnetel en minstens 4 soorten gras. Dat stond er vooral in mijn tuin. Alle in het bezit van dikke penwortels of lang uitlopende kruip-wortels.

Dit is ridderzuring. Het lijkt een klein kiemplantje, er steken alleen 2 mini blaadjes boven de grond uit. Dan een paar  centimeter 'nieuwe' wortel die losjes verbonden is (makkelijk afbreekt) van de 'oude' wortel die al vele jaren spitten en wieden overleeft heeft en tot wel 20 cm lang en 2 cm dik kan zijn! 

Niet spitten
De meeste van mijn tuinburen hebben hun tuintje in de herfst al omgespit met een speciaal machientje dat de tuinvereniging heeft. Maar ik ben koppig en ik heb besloten dat ik niet wil spitten en dus ga ik niet spitten. Zeker niet met een machientje. Door te spitten gaat het bodemleven dood en gezien de hoeveelheid wormen die ik tegenkom in mijn tuin is er nogal wat bodemleven. Daarnaast belanden door spitten de micro-organismen in de grond op de verkeerde diepte. En die micro organimsen doen nou juist veel goeds voor de tuin! In de grond zitten veel bacteriën die meehelpen je grond gezond te houden: Dood planten materiaal wordt deels afgebroken zodat de wormen het makkelijker op kunnen eten. Ziekte verwekkende bacteriën en schimmels kunnen zich minder snel vestigen als er voldoende 'goede' bacteriën zijn.
En die bacteriën hebben allemaal hun eigen plekje waar ze graag zitten. Aan de oppervlakte, op een paar centimeter diep of juist wat dieper in de grond. Door je grond om te spitten komen de oppervlakte-bacteriën diep in de grond en de diep-in-de-grond bacteriën aan de oppervlakte. En dan gaan ze dood en kunnen dus niet meer hun nuttige werk doen. Bovendien zorgt het gewriemel en gewroet van alle bodembeestjes, van bacterie tot worm, dat de structuur van de bodem losser wordt.
Niet spitten dus.

De tweede emmer onkruid al voor vandaag.
Zoals te zien aan de grond links ben ik nog (lang) niet klaar :-)

Hoe dan?
Maarja ik heb wel een tuin vol onkruid waar ik van af wil. Dus ga ik gewapend met emmer, schepje, tuinhandschoenen en knieplankje naar de tuin om één voor één alle ridderzurings, kruipende boterbloemen, ereprijzen, brandnetels en grassen er uit te trekken. Niet dat de grond dan helemaal niet omgekeerd wordt, en mijn vriend is ook nog met een spitvork in de weer om de diepste wortelonkruiden, de hardste kleikluiten en de grootste hoogteverschillen de bestrijden, maar het scheelt wel. Bijkomend voordeel is dat de onkruiden úít de tuin zijn, en niet om 20 cm diepte liggen te wachten tot ze hun weg naar boven weer hebben gevonden.
Inmiddels heb ik al vele emmers onkruid van mijn tuin afgevoerd en al heel wat spierpijn opgelopen. En dan te bedenken dat ik in de herfst ook al ongeveer een kuub onkruid verwijderd heb. Maar hopelijk, misschien zal ik door mijn tijd, energie en spierpijn nu, de rest van het jaar niet meer zo heel erg veel onkruid hebben... En het jaar daar na nóg minder. En anders ga ik gewoon weer met mijn emmer en mijn knieplankje en mijn schepje;-)