Opruiming

Het ziet er wel wat leeg uit, zo zonder stokbonen..

Vandaag eindelijk de stokbonen uit de tuin gehaald. De laatste boontjes geoogst, wat er nog aan zat aan onvolgroeide boontjes en zelfs bloemetjes zou waarschijnlijk toch niet meer groot worden. En dus is het eindelijk gebeurd met de overvloed aan sperzieboontjes. Het bonenrek is afgebroken, de bamboestokken opgeborgen. De compost is bijna helemaal vol met resten bonenplant, maar dat zal over een paar dagen wel weer flink ingezakt zijn.
Schijnt wel goed te zijn voor de compost, trouwens. Bonen horen bij de familie van de vlinderbloemigen en die hebben in hun wortels een symbiose (samenwerking) met stikstofbindende schimmels. Kijk maar eens goed naar de wortels van een bonen plant, dan zul je kleine bolletjes op zien zitten, dit zijn de mycorrhiza, waar de schimmels en plantenwortels voedingsstoffen uitwisselen. De schimmels leveren stikstof aan de plant, en de schimmels krijgen er suikers voor terug. Hierdoor bevatten bonenplanten veel stikstof in de wortels, maar ook in het blad. Dat is goed voor de grond  en ook voor de de compost die gemaakt wordt van de plant. Om die reden worden er op het stuk grond waar bonen gestaan hebben het jaar erop meestal kolen geplant, kolen houden namelijk wel van wat extra stikstof in de grond. Biologielesje ;-).

De bonen liggen te
drogen naast de radiator

Giele wâldbeantsjes/
gele woudboontjes

Nog meer bonen: Gisterenavond hebben we een deel van onze eigen (droog)boontjes gedopt. Een flink bord vol met gele wâldbeantsjes. Ze liggen nu in een pot in de vriezer zodat eventuele eitjes of larven van de bonenkever dood gaan (die kunnen niet tegen vorst). Na 3 dagen mogen ze eruit en kunnen we testen of wâldbeantsjes eigenlijk lekker zijn ;-). Voor de verwarming ligt nog een stapel peultjes te drogen; ik weet wat wij binnenkort eten nu de sperzieboontjes op zijn...