nat

Vandaag even op de tuin geweest, mooi weer. Hier en daar vast wat dode planten verwijderd, en wat onkruid. Met name de 'oude' tuin begint al flink leger te worden. Al staat er ook nog genoeg hoor. Flink wat ananaskersen geplukt, het laatste bloemkooltje. Er staan ook veel planten die ik gewoon laat staan totdat ik de tuin met compost ga bedekken. Doorgeschoten sla en reusachtige snijbiet. We eten er niet meer van, maar bedekte grond is beter dan kale grond. En dan staan er ook nog een boel boerenkolen en bloemkolen. Die mogen blijven staan. Die bloemkolen heb ik ergens in juli gezaaid en zijn nu flinke planten, met een beetje geluk bloeien ze deze herfst nog, en anders laat ik ze gewoon staan, als ze de winter overleven bloeien ze misschien in het voorjaar wel. 

Een flinke pan met bietjes,
klaar om verwerkt te worden.

Gisteren was het een stuk minder mooi weer, en dus had ik een ander plan: de keuken in. Toch in de regen even naar de tuin geweest om flink wat bieten te oogsten. Met name de bieten in tuin 2 zijn flink groot. Daarna die flinke voorraad bieten (1250 gram) ingemaakt in zoetzuur (recept van Diana). We hadden ook nog een flinke voorraad appels liggen. Aangezien we geen kelder hebben liggen de appels te warm, ze werden al rimpelig. Dus appelmoes gemaakt en appeltaartvulling geweckt. Ik ben heel benieuwd hoe de appeltaartvulling is, binnenkort maar eens taart maken. Ik heb de stukjes appel met rozijnen en kaneel in potten gedaan, hete suikersiroop (300 gram suiker per liter water) erover en dan 30 minuten wecken op 90 graden. Dat wecken doe ik trouwens gewoon in een grote pan, ik heb geen ketel, en dit gaat tot nu toe prima. 

Zo begint onze voorraadkast steeds meer te vullen, ik was zelfs al door mijn weckpotten heen en ben overgestapt op jampotjes (en pastasaus-potjes, gedroogde tomaten-potjes, bruine poten-potjes, feta-potjes, mosterpostjes etc.). Dat werkt ook, als is dat wel wat minder handig met wecken, het deksel moet dan net niet helemaal vast gedraaid zijn tijdens het wecken, en direct ná het wecken wel vastgedraaid worden. Voor het inmaken van appelmoes en bieten in het zuur zijn dit soort potjes prima. 

Allemaal potjes. Bieten in zoet zuur. Appelmoes,
Blokjes appel met rozijnen in siroop.

Ik merk dat ik het wel leuk vind om mijn eigen wintervoorraadje aan te leggen. Naast de vele diepgevroren boontjes hebben we voorlopig nog wel te eten, ook als de vriezer stuk gaat of de stroom uitvalt. 

Aankomende dinsdag is er een cursus van Janneke Tops over het winterklaar maken van de tuin. Lijkt me heel interessant. Zoals ik al zei ben ik van plan mijn tuin dit najaar met compost te bedekken, maar wie weet heeft Janneke nog andere inzichten. Vorig jaar heb ik een laag stro op mijn tuin gebracht en daar heb ik dit vorig jaar een stukje over geschreven in het ledenblad van de tuinvereniging. Ik heb het weer even opgezocht want het was een goeie herinnering voor mezelf wat ik wel en niet fijn vond aan het stro. Dit jaar dus compost. Ook daarover zal ik vast een stukje schrijven hoe het bevalt. Hieronder nog het stuk over het stro van afgelopen voorjaar.

Stro op de tuin

Afgelopen herfst was ik op zoek naar een manier om mijn tuin af te dekken. Ik probeer mijn grond zo weinig mogelijk om te keren om het bodemleven, van worm tot bacterie, zo goed mogelijk in stand te houden. Spitten of ploegen, wat veel tuiniers in de herfst doen is dus geen optie.
In plaats daarvan doe ik aan ‘mulching’: de grond bedekken met een laag organisch materiaal. Hierdoor wordt voorkomen dat de grond wegspoelt of dichtslaat door regen, de grond blijft vochtig , onkruid kiemt niet of minder makkelijk, en het bodemleven wordt gestimuleerd.
Maarja, waarmee? Afgevallen bladeren? Compost? Houtsnippers? Stro?
Er zijn ontzettend veel opties, zelfs karton wordt wel gebruikt als mulch. Ik wou een goedkope oplossing die geen negatieve invloed heeft op de grond. Houtsnippers staan erom bekend dat de bodem erdoor kan verzuren en karton is vrijwel altijd bedrukt. Drukinkt in de tuin leek mij niet optimaal.
Ik was te laat met compost bestellen, dus ook die optie viel af. Een tuinbuurvrouw gebruikte bladeren en ik kon goedkoop een pakje stro krijgen, kunnen we mooi vergelijken.  Stro dus.
Aan één pakje stro had ik precies genoeg om mijn tuin (70 m2) te bedekken. Het verspreiden was niet veel werk en het zag er opgeruimd uit. 

De tuin vorig jaar, eind oktober

De eerste herfststorm deed direct blijken dat bladeren niet geschikt zijn als mulch: de tuin van mijn buurvrouw waaide volledig leeg. Mijn stro bleef verbazingwekkend goed liggen.
Maar nu in het voorjaar blijkt hoe goed de stro echt is.
Op de plekken waar het stro dicht genoeg is groeit niet tot nauwelijks onkruid. Dat wat er groeit zijn voornamelijk gekiemde graankorreltjes uit het stro zelf. Waar de laag stro niet dik genoeg was groeit wél onkruid. Een laag van zo’n 10 cm is dus wel nodig.
De grond onder het stro is rul en los, je zou er zo in kunnen zaaien.
Er is echter één nadeel: Wat doe ik met al dat stro? Bewaren? Composteren? Gelukkig melden zich al snel een aantal buren die wel wat stro voor op de paden of onder de artisjokken willen hebben.

Of ik het volgend jaar weer ga gebruiken? Ik denk het niet. Volgend jaar ga ik compost proberen, dat bespaart in het voorjaar namelijk dubbel werk: Ik hoef het stro niet van de tuin te harken én ik hoef geen compost te kruien (al moet ik dat in het najaar dan natuurlijk wel).

Kas

Ruurd is bezig met het tekenen van een kas. En na het tekenen komt natuurlijk het bouwen van een kas. En als Ruurd graag een kas wil bouwen, dan wil ik natuurlijk wel een kas op mijn tuin :-) Het wordt bovendien een heel bijzondere kas. Niet een standaard boog kasje, of een vierkant met een punt erop, wat de meeste kassen zijn. Nee, het wordt een iglo-model kas. Het plaatjes hieronder zegt meer dan 1000 woorden, dus ik houd het bij een plaatje. 

De belangrijkste reden voor deze vorm is dat het cool is en leuk om te maken. Daarnaast is het een heel stevig model. Ik heb foto's gezien van koepel kasjes van pvc-buizen, toch niet het sterkste bouwmateriaal, waar een volwassen man bovenop zit.

Detail tekening van onze toekomstige
koepelkas die Ruurd gaat maken.

Het model heeft ook een paar nadelen, voornamelijk dat het veel hout gaat kosten. Het is dan ook nog wel een moeilijke afweging of we gaan voor een goedkope houtsoort en accepteren dat de kas na een aantal jaren 'op' is. Of dat we een duurzamer houtsoort kiezen en mogelijk meer geld aan een zelfbouw-kas uitgeven dan dat een kant en klaar gekochte kas zou kosten.  

Uit het plaatje blijkt wel dat Ruurd veel preciezer is dan dat ik ooit het geduld voor zou hebben. Alle details zijn al helemaal uitgetekend in een speciaal teken programma. Het bouwen van de kas gaat ook nog heel veel werk zijn, met al die losse driehoekjes. 

De driehoekjes worden vervolgens bespannen met speciaal plastic folie voor kassen. Doordat het allemaal kleine driehoekjes folie zijn is dit beter te spannen en blijft het (hopelijk) langer mooi strak staan dan je bij boog-kasjes meestal ziet. 

En ondertussen ben ik natuurlijk al aan het fantaseren wat ik volgend jaar allemaal in het kasje kan gaan verbouwen.. Tomaten en paprika's natuurlijk en komkommers. Maar misschien ook wel kiwi's of druiven of meloenen... (Ruurd wil graag bananen, maar dat lijkt me minder handig :-D )

Ik heb nog nooit een kas gehad en dit is dus ook een geheel nieuwe 'tak van sport' voor mij. Gelukkig is het internet een rijke bron van inspiratie. Als er hier nog mensen zijn die tips hebben hoor ik dat ook graag!

Oogst inmaken, zaden sorteren

Een grote pan vol weckpotten.

Het is al twee weken geleden dat ik voor het laatst een blog schreef. Dat is ook geen wonder, want het was nou niet echt mooi tuinweer de afgelopen tijd. De mooie nazomer waar ik in mijn vorige schrijven op hoopte is bepaald nog niet gekomen. Al lijkt het weerbericht nu ietsje positiever te worden. Ik mag trouwens niet klagen, want mijn tuin is het ruige weer van afgelopen week goed doorgekomen. De zonnebloemen en aardperen zijn omgewaaid, maar met een constructie van stokken en touwen staan ze weer. De zonnebloemen hebben natuurlijk hun beste tijd wel gehad, maar de aardperen stonden net in knop. Ik hou wel van groenten en bloemen die pas beginnen als de meeste planten al klaar, op, uitgebloeid zijn. Dat maakt het tuinseizoen wat langer. Wat wel lastig is met aardperen is dat je van te voren niet kunt zien hoe de oogst uit zal pakken. Die zit onder de grond... Mijn nieuwsgierigheid bedwingen tot het moment van oogsten is niet mijn sterkste punt, maar ik heb me tot nog toe in weten te houden. 

Een bijkomend voordeel van planten die pas laat te oogsten zijn, is dat je volop tijd en geschikt weer hebt om het in de keuken te verwerken. Gisteren heb ik appels ingemaakt. Geschild en in stukjes gesneden in weckpotten gedaan. Een suikeroplossing (300 gram suiker op een liter water) eroverheen gegoten. Deksels erop klemmen en dan 30 minuten op 90 graden wecken. Dat doe ik overigens gewoon in een grote pan. Als ik nu appeltaart wil maken hoef ik alleen maar deeg te maken, een pot appels erin te doen en klaar. 

De Quinoa oogst. Mijn 6 quinoa plantjes
hebben het prima gedaan.
Het word nog wel een heel gedoe om ze te dorsen
en het beschermende laagjes saponine (zeep)
er af te poetsen.

De week daarvoor heb ik al appelmoes gemaakt, ook heel lekker, ook in potten geconserveerd. Dit keer niet geweckt, maar gewoon de hete moes in een pot doen. Wecken is dan niet nodig. 

En vandaag een goed geslaagde pastasaus 'from scratch' gemaakt, met ui, knoflook, paprika, peper, courgette en tomaat van eigen tuin. Alleen het gehakt en de kruiden kwamen (deels) niet uit de tuin. Niet dat ik geen kruiden op de tuin heb trouwens, ik had alleen geen zin om tijdens het koken naar de tuin te lopen om even wat tijm en oregano te plukken.. Die pastasaus zou ik in theorie natuurlijk ook in potten kunnen inmaken, maar daar krijgt hij de kans niet voor. Vandaag de helft opgegeten, morgen de andere helft. 

De bosjes kievitsbonen liggen klaar
om op gehangen te worden.

Dit is overigens ook goed weer om je bezig te houden met zaden, soorten, rassen etc. De echte serieuze tuinplanning bewaar ik nog even voor de winter, als dit tuinseizoen echt afgelopen is. Maar dit is wel een goed moment om te bedenken of ik volgend jaar dezelfde courgette wil of een andere, welke tomaten-rassen ik nog een keer zou willen, of ik volgend jaar misschien een druif wil en wanneer ik die dan moet planten, en of ik al die kleine aardbeiplantjes die zich van de moederplanten afscheiden ga verplaatsen, laat staan waar ze staan, of ga weggeven/ composteren..

Voor het verzamelen van zaden is het nu misschien een beetje vochtig, maar de zaden die we de afgelopen weken al hebben verzameld zijn inmiddels goed droog. En dan komt het leuke klusje om de bevruchtte zonnebloempitten van de lege hulsjes te scheiden, de phacelia zaadjes uit hun hoesjes te peuten en het kaf van de korenbloemzaadjes te scheiden. 

Genoeg binnen werk te doen dus, al zou ik toch ook wel willen dat het 's avonds nog een béétje langer licht was en dat het in de weekenden íets droger zou zijn, zodat

ik nog even naar de tuin kan.. Al heeft de tuin zelf er weinig last van. De bieten groeien gestaag verder, de laat-gezaaide bonenplanten hebben inmiddels mini-peultjes, de cucamelon hangt nog vol en ik verheug me nu al op al de ananaskers die nog aan de plant hangt. Al gebied de eerlijkheid mij te zeggen dat de stokbonen nu wel echt op zijn, er zit geen blad meer aan. Tot mijn verbazing nog wel hier en daar een bloempje. Ook leuk trouwens; de meeste kievitsbonen heb ik geoogst. Oftewel de plant vlak boven de grond afgeknipt, de laatste bladeren eraf getrokken en de bladerloze planten met peultjes in trosjes op het balkon gehangen. Als de peulen goed rijp zijn kan ik die uit de peulen halen en even in de diepvriezer om ongedierte te doden. Deze droogbonen zijn minstens een jaar houdbaar. Ten slotte hebben we nog veel kolen in de tuin staan, vooral boerenkool en palmkool. Ook die groeien gestaag door en het lijkt erop dat wij veel stamppot boerenkool gaan eten deze winter.

Mijn 'oude' tuin. Wat voller, kleurrijker en
organischer dan de 'nieuwe' tuin.
Ook de hoeveelheid onkruid is hier heel veel beter..
Het meeste in deze tuin is in het voorjaar gezaaid,
en is nu dus wel bijna uitgebloeid en geoogst.
Desondanks staat er toch ook nog wel veel,
als ik deze foto zo bekijk.
Dit is overigens genomen voor de storm,
inmiddels zit er geen blad meer aan de bonen.

 

En de 'nieuwe' tuin. Pas in juli ingezaaid,
dus alles is nog jong en groen.
Omdat ik veel ruimte te vullen had is deze tuin
wat ruimer ingeplant en staat alles wat netter
op rijtjes. Er zijn niet veel bloemen die je
in juli kunt zaaien en die dan in
september nog gaan bloeien,
wat dat betreft dus wat saaier.
Let ook op terras achterin (waar Ruurd staat).
Het is bijna af!

Op naar een mooi nazomer

De laatste boontjes,
en nog lang niet de laatste kromkommers.
Courgettes van de nieuwe tuin.
Die kleine gele bolletjes zijn de lampionnetjes
van de ananaskers. De groene bolletjes
zijn de cucamelons.

Groeizaam weer. Vandaag (veel) regen, afgelopen dag zon en warmte en de rest van de week voorspellen ze iets daar tussen in. Ik hoop dat we in de maand september nog zo nu en dan mooi weer krijgen. En dan bedoel ik echt niet 25 graden en meer, maar gewoon 18 graden en zonnig is ook prima. Dan gaan we namelijk nog een flinke najaar oogst krijgen. Ik heb namelijk mijn tweede tuin ergens half tot eind juli nog volgezaaid, en eigenlijk alles doet het heel goed. De boontjes bloeien, de bieten groeien, de uien hebben al een flinke pluk loof en ik heb van één courgetteplant zelfs al courgettes geoogst. Ik denk niet dat de pompoenen nog daadwerkelijk pompoenen op zullen leveren, maar het worden wel al mooie planten. Ook de kolen, boerenkool en palmkool, doen het goed. Dus als het niet vanaf nu tot aan november elke dag zulk weer is als vandaag staat er nog genoeg te oogsten. De 'oude' groenten, in de andere tuin hebben veelal hun beste tijd gehad. De stokbonen worden de geel, de kolen hebben het van de rupsen verloren, de sla is uitgebloeid, de bieten zijn grotendeels geoogst. Al is daar stiekem nog een heleboel te oogsten hoor. En ook veel leuke en lekkere dingen.
Van de cucamelon kan ik om de dag wel een handje plukken, en omdat ze zo onbekend zijn vind ik het heel leuk om ze aan iedereen te laten proeven. De verbazing over de mini-watermeloen die naar een iets zuurdere, smaakvollere, komkommer smaakt is vaak groot. De meeste cucamelons halen de keuken dan ook niet.

Op mijn balkon staan 4 kleine dwergstruiktomaatjes.
En daar komt me toch een bult tomaatjes af!

Ik was een beetje vergeten dat ik nog ananaskers had staan. Ik weet niet zeker meer welk ras ik heb, het was geloof ik een kruising tussen de twee meest gangbare rassen. Het is in elk geval een plantje van een centimeter of 30 hoog. Ik had ze overal een beetje langs de randen gezet en ze vielen daardoor niet echt op. De geel-groene lampionnetjes, waar de bes in verstopt zit, zie je ook pas als je een blad optilt. Het was dan ook een hele leuke ontdekking toen ik er achter kwam dat er tientallen rijpe vruchtjes aan zaten. Want die vruchtjes zijn lékker! De echte zoetekauwen hebben wellicht liever frambozen of aardbeien, maar als je een iets minder zoete smaak wel kan waarderen is de ananaskers zeker een aanrader. En die leuke gele lampionnetjes staan ook nog eens geweldig als aankleding bij een dessert. 

Tot slotte nog een opvallende plant die bíjna rijp is. In mijn tuin staat 1 plantje met een stuk of 4 vruchten eraan, op mijn balkon staan, in een bierkrat, een stuk of 4 planten, die hélemaal vol hangen. Ik denk dat er wel 5 aanhangen, terwijl het best wel kleine plantjes zijn. Ik heb natuurlijk over mijn mini - Paprika's:

Paprika's in een leeg bierkrat. Je moet soms wat als je even geen bloempot kunt vinden...

rare dingen

Cucamelons of muizemeloentjes. Ze smaken
als komkommer maar dan iets frisser, zuurder
De plant lijkt op een miniatuur komkommer.
De opbrengst is redelijk, al komt de oogst zelden thuis,
we eten alles op bij de plant.

Ik hou er van om rare dingen op mijn tuin te hebben. Planten en bloemen die net even anders zijn dan wat iedereen heeft. Groenten die duidelijk niet uit de winkel komen. Zo heb ik al aardig wat soorten verzameld en ieder jaar probeer ik weer andere, nieuwe dingen uit. Sommige zijn blijvertjes, zoals mijn paarse sperzieboontjes, die mooi en lekker zijn en ook nog een geweldige opbrengst geven. Andere moeten volgend jaar weer ruimte maken voor iets anders, zoals de bruine zonnebloem die welliswaar bijzonder en anders is, maar die het toch gewoon niet redt tegen z'n grote felgele zusjes.
Over rare dingen kan ik natuurlijk een hele lap tekst schrijven en proberen te vertellen hoe mooi en raar ze wel niet zijn, maar in dit geval is het aker waar dat een plaatje meer zegt dan duizend woorden, dus bij deze: heel veel plaatjes.

Een bruine zonnebloem. Mooi, apart, maar niet zo mooi als de fel gele, vind ik.

Heel veel paarse boontjes,
bij het koken worden ze groen.

Paarse aardappel bergerac. Helaas valt de opbrengst
en de smaak wat tegen. De kleur is wel heel mooi.

Misschien niet heel raar, maar wel een mooi gezicht, de uien en de mosterd hangen op het balkon te drogen.
Van het mosterdzaad ga ik natuurlijk mosterd maken. De petunias op de achtergrond heb ik trouwens
zelf gezaaid, dat gaat heel goed, zeker een aanrader!

Dit zijn chiogga bietjes, mooi rood-wit gestreept.
Ze komen van de tuin van de buurman,
dat krijg je ervan als je mij vraag om wat zaden
voor je te bestellen zonder exact
te omschrijven wát voor zaden..

Deze bloem is van de quinoa, hij wordt straks nog geel en rood.
Daarna kan ik de bolletjes oogsten.
Ik ben heel benieuwd hoe makkelijk of moeilijk het oogsten is
en hoe groot of klein de opbrengst zal zijn..

Groene bloemkool green panther.
Het wordt al een heuse kool! Nu Ruurd nog leren bloemkool eten :-D

Vergeten groenten en een afstapje maken

Vergeten groenten

Een deel van de 'vergeten' cherry tomaatjes.
Het ras is Red robin, een dwerg-stamtomaat,
met voor zijn maat dus heel veel tomaatjes.

Nee, geen pastinaken, knolrapen en andere groenten die je in supermarkten bijna nooit, en in moestuinen nog best wel veel, ziet. Maar die ene courgette die onder een blad verstopt zat en nu zo groot is als een flinke honkbalknuppel, we kennen em allemaal. En in mijn geval de vier kleine cherrytomatenplantjes die op mijn balkon staan. Ik heb ze nog wel regelmatig water gegeven, maar ze echt even goed bekijken dat was al wel een paar weken geleden voor het laatst gebeurd. Totdat Ruurd me erop wees dat er verstopt onder een aantal bladeren, aan de achterkant van de plantjes, best al veel tomaten rijp zijn..

En dan heb je zo in één keer ongeveer een halve kilo cherry tomaatjes! En er komen nog meer, want de plantjes hangen nog helemaal volgepropt met groene tomaatjes, allemaal netjes weggestopt onder een blaadje.

Je moet als piepklein tomatenplantjes (ze zijn hooguit 30 centimeter), natuurlijk wel minstens even veel tomaatjes maken als je grotere soortgenoten.

Die courgettes ken ik overigens ook wel. Mijn buurvrouw is op vakantie en heeft mij gevraagd om een oogje in het zeil te houden en eventuele groenten die geoogst moeten worden te oogsten. Nou kunnen veel groenten wel een weekje langer of korter groeien, dus het meeste laat ik voor haar hangen. Maar ze heeft ook zes courgetteplanten. Zes! 6.. En dan denk ik er zo één keer in de twee weken aan om die te plukken…

De allergrootste is inmiddels zo groot dat soep ook al geen optie meer is, dus die heb ik laten liggen. Ik ben heel benieuwd hoe groot ie gaat worden!

Het lijkt al op een afstapje.

Afstapje

Ondertussen gaat het ontginnen van de nieuwe tuin nog steeds door. De groenten worden hier en daar groter dan het onkruid, dus dat gaat de goede kant op. Wel groeit dat onkruid nog indrukwekkend snel. En na een flinke schoffelpartij groeit de helft gewoon weer vast, dus ik ben nu bezig met de geschoffelde plantjes ook echt weg te halen. Iets meer werk, hopelijk langduriger resultaat.

Het achterste deel van de tuin begint ook ergens op te lijken. We hebben al veel tegels verzameld (maar meer zijn nog steeds welkom) en er ligt al een flinke bult zand, dus binnenkort kan het straten beginnen. Voordat het zover is moet alleen eerst onze waterhaalplaats klaar zijn; Ruurd is bezig om een afstapje te maken naar het water, waar we straks gieters kunnen vullen. Het begint al ergens op te lijken! Hij heeft palen in het water geslagen, waar met een kunstige constructie planken dwars overheen liggen, zodat er een 'steigertje' ontstaat. Nog een paar treden en het is een afstap! Hoewel ik eerlijk moet zijn dat 'een paar treden maken' in mijn hoofd ongetwijfeld veel simpeler is dan het in de praktijk is ;-).

Ik kweek niet alleen groenten en in mijn tuin. Deze petunia's op het balkon
zijn zelf gezaaid en doen het super goed!

Werk op de tuin!

Een bruine zonnebloem staat vol in bloei.

Een brood, een kilo gehakt, een fles wijn, 2 zakken chips, een rol koekjes en een reep chocola... Mijn boodschappen zijn weer eens heel gezond. Ik verbeeld me altijd dat het kassameisje bij de jumbo me verwijtend aan zit te kijken en onderdruk de neiging om haar uit te leggen dat dit niet mijn avondeten is, maar dat hiernaast ook nog vele kilo's aardappels, groente en fruit van de tuin eet. Het kassameisje scant ongeïnteresseerd mijn producten. Is dit hetzelfde meisje van die keer dat ik op maandagochtend 2 halve liter blikken van het goedkoopste bier haalde? In mijn modderige tuinkleren? Voor de slakken natuurlijk, maar dat weet zij niet. Als we binnenkort posters gaan ophangen voor de open dag van de volkstuinvereniging zal ik zorgen dat ik dát meisje vraag of ik bij hun ook een poster op mag hangen...

Niet goed te zien, maar hier zit een hele
dikke sprinkhaan tussen de quinoa bloemetjes.

Tot verbazing van sommige medetuiniers ben ik nog druk aan het zaaien en planten. De nieuwe tuin moet vol (al vult dat al redelijk op). En ook in de oude tuin zijn vrije plekken waar de aardappels en de uien hebben gestaan. De dingen die nu nog gezaaid kunnen worden zijn natuurlijk beperkt, dus ik vermoed dat we straks een overvloed aan spinazie, bietjes en boerenkool hebben. Als ik half augustus nog ruimte over heb zaai ik de rest in met phacelia. De grond moet tenslotte wel bedekt blijven en phacelia is een mooie bloem, aantrekkelijk voor bijen, gaat dood als het vriest en is goed voor de grond als je de afgestorven plant vervolgens onderschoffelt.
Alles wat ik vorige week gezaaid en geplant heb groeit trouwens heel goed. Even goed als alles wat een week eerder onder geploegd en gefreesd was. Al die in stukjes gehakte wortels van grassen en windes komen alweer boven en ook alle zaadjes die door het ploegen ineens aan de oppervlakte gekomen zijn kiemen enthousiast. Voorzichtig schoffel ik tussen de kleine zaailingetjes. Hopelijk worden de plantjes snel groter en onderdrukken ze dan het onkruid. Al heb ik door het overschot aan ruimte dat ik ineens heb de planten voor het eerste op ruime afstand van elkaar gezaaid. Met dus als nadeel dat er meer ruimte is voor onkruid. In mijn oude/eerste tuin staan de planten zó dicht opeen dat het onkruid echt geen ruimte meer krijgt. Elk nadeel heb z'n voordeel.

Met een grondboor een gat geboord ín
de sloot om straks een paal te kunnen plaatsen.
De klei die uit de sloot komt is helder blauw en vet.
Je kunt er potten van bakken

Nu het tuin gedeelte op een tuin begint te lijken is het ook tijd om het terras aan te gaan leggen. Het meeste glas is er uit, de grond is min of meer vlak en de eerste 3 kruiwagens zand hebben we er al heen gebracht (en voor wie denkt dat ik Ruurd alle zware dingen laat doen: 2 van de 3 heb ik gekruid! :-) Met halve kruiwagens tegelijk, dat wel.) Ruurd is nu eerst een stap naar de sloot aan het maken zodat we daar straks gieters kunnen vullen.
Tot voor kort stond er een schommel op de tuinvereniging, die compleet versleten was. De palen daarvan die niet verrot zijn vormen straks de basis voor ons afstapje. Al blijkt het in het water plaatsen van die dikke palen nog wel een klusje. 

Het aanleggen van het terras wordt ook nog wel een uitdaging. Niet zozeer het leggen zelf, maar het verzamelen van tegels. Wij hebben geen auto dus alle tegels moeten uit de buurt komen. Op de vereniging waren gelukkig al een paar mensen die wat tegels over hebben, maar mogelijk hebben we er nog (veel) meer nodig. Dus mocht je iemand weten die op met-een-kruiwagen-loop-afstand van de Volkstuin tegels overheeft, wat voor kleur, maat of model ook: Bij ons zijn ze welkom. Ruilen tegen boontjes en sla is natuurlijk altijd mogelijk ;-)

Groetjes Berber

Overvloed aan groente en ruimte

Pruimen, kapucijners en boontjes

Bietjes en lavendel voor in de nieuwe tuin.

Meer boontjes, een komkommer en tuinbonen

Uien

Wat een bult groente! De stokbonen zijn nog maar net begonnen en we kunnen er nu al bijna niet meer tegen aan eten, de andijvie worden elke dag groter en we kunnen nu al 2 dagen van één krop eten, de rode en gele bieten zijn maatje tennisbal en de laatste kapucijners en tuinbonen moeten nog op. Aan de sla komen we niet eens meer toe en die begint dan ook in hoog tempo door te schieten. Het klinkt stom, maar gelukkig doen onze courgette plantjes het niet zo goed. De ene buren hebben namelijk 6 planten (enthousiaste beginnende tuiniers) en de andere buren een stuk of 3 à 4. Met elkaar genoeg om een flink weeshuis van courgettes te voorzien.
Iedereen wordt ook heel gul van de overvloed. Hier krijg ik een komkommer, daar een bakje pruimen. Bij de kantine liggen ook al komkommers en courgettes om mee te nemen. Wij zullen binnenkort ook vaker bij vrienden en familie langs moeten om al onze oogst uit te delen. 

Ik heb trouwens een oogstmandje gekocht, en dat heeft z'n nut al goed kunnen bewijzen! Naast de vele groenten en aardappelen past ook een zaaitray er precies in :-)

En ondertussen heeft onze tweede tuin een ware metamorfose ondergaan:

De nieuwe tuin een paar weken geleden..

En nu. Bijna onherkenbaar.
Alleen de appelboom staat er nog..

De oliedrum uitgegraven, compost hoop gesloopt, veel glas (5 speciekuipen vol) verwijderd, gemaaid, geploegd en ten slotte gefreesd. En daarna ziet het er dus zo uit al op de foto rechts, een zwart laken. De zelfde avond nog heb ik er al van alles ingezet, de paadjes gemaakt natuurlijk, maar ook veel gezaaid (bij de gele electro-buisjes), plantjes die ik al had voorgezaaid uitgeplant en Ruurd kreeg op z'n werk nog een grote tas vol kolen en prei. Ook stond er nog een oregano in de tuin die tijdens het ploegen en frezen even tijdelijk in een emmer heeft gewoond, en nu dus weer terug in de volle grond. En dan staat de tuin al snel vol..

Pompoenen, courgettes, bietjes, boontjes, worteltjes, sla, snijbiet, andijvie, spinazie en plantui. Of het allemaal nog groot genoeg wordt om te eten? Geen idee, dat zien we wel. Er moet toch iets in de tuin en als ik het niet zaai wordt het zeker niets. Op het moment groeit het héél hard door de combinatie van zon, warmte en regen (het onkruid helaas ook..) Als ik nog lege plekken over ga houden (en dat is een grote 'als') kan er nog phacelia in, een mooi bloeiende bijenplant en groenbemester. Die houdt de bodem bedekt en kan dan in de herfst of het voorjaar onder gespit worden zodat de voedingsstoffen uit de plant terug de grond in gaan. 

Ik ben heel benieuwd hoe deze tuin er over een paar weken uit ziet..