nat

Vandaag even op de tuin geweest, mooi weer. Hier en daar vast wat dode planten verwijderd, en wat onkruid. Met name de 'oude' tuin begint al flink leger te worden. Al staat er ook nog genoeg hoor. Flink wat ananaskersen geplukt, het laatste bloemkooltje. Er staan ook veel planten die ik gewoon laat staan totdat ik de tuin met compost ga bedekken. Doorgeschoten sla en reusachtige snijbiet. We eten er niet meer van, maar bedekte grond is beter dan kale grond. En dan staan er ook nog een boel boerenkolen en bloemkolen. Die mogen blijven staan. Die bloemkolen heb ik ergens in juli gezaaid en zijn nu flinke planten, met een beetje geluk bloeien ze deze herfst nog, en anders laat ik ze gewoon staan, als ze de winter overleven bloeien ze misschien in het voorjaar wel. 

Een flinke pan met bietjes,
klaar om verwerkt te worden.

Gisteren was het een stuk minder mooi weer, en dus had ik een ander plan: de keuken in. Toch in de regen even naar de tuin geweest om flink wat bieten te oogsten. Met name de bieten in tuin 2 zijn flink groot. Daarna die flinke voorraad bieten (1250 gram) ingemaakt in zoetzuur (recept van Diana). We hadden ook nog een flinke voorraad appels liggen. Aangezien we geen kelder hebben liggen de appels te warm, ze werden al rimpelig. Dus appelmoes gemaakt en appeltaartvulling geweckt. Ik ben heel benieuwd hoe de appeltaartvulling is, binnenkort maar eens taart maken. Ik heb de stukjes appel met rozijnen en kaneel in potten gedaan, hete suikersiroop (300 gram suiker per liter water) erover en dan 30 minuten wecken op 90 graden. Dat wecken doe ik trouwens gewoon in een grote pan, ik heb geen ketel, en dit gaat tot nu toe prima. 

Zo begint onze voorraadkast steeds meer te vullen, ik was zelfs al door mijn weckpotten heen en ben overgestapt op jampotjes (en pastasaus-potjes, gedroogde tomaten-potjes, bruine poten-potjes, feta-potjes, mosterpostjes etc.). Dat werkt ook, als is dat wel wat minder handig met wecken, het deksel moet dan net niet helemaal vast gedraaid zijn tijdens het wecken, en direct ná het wecken wel vastgedraaid worden. Voor het inmaken van appelmoes en bieten in het zuur zijn dit soort potjes prima. 

Allemaal potjes. Bieten in zoet zuur. Appelmoes,
Blokjes appel met rozijnen in siroop.

Ik merk dat ik het wel leuk vind om mijn eigen wintervoorraadje aan te leggen. Naast de vele diepgevroren boontjes hebben we voorlopig nog wel te eten, ook als de vriezer stuk gaat of de stroom uitvalt. 

Aankomende dinsdag is er een cursus van Janneke Tops over het winterklaar maken van de tuin. Lijkt me heel interessant. Zoals ik al zei ben ik van plan mijn tuin dit najaar met compost te bedekken, maar wie weet heeft Janneke nog andere inzichten. Vorig jaar heb ik een laag stro op mijn tuin gebracht en daar heb ik dit vorig jaar een stukje over geschreven in het ledenblad van de tuinvereniging. Ik heb het weer even opgezocht want het was een goeie herinnering voor mezelf wat ik wel en niet fijn vond aan het stro. Dit jaar dus compost. Ook daarover zal ik vast een stukje schrijven hoe het bevalt. Hieronder nog het stuk over het stro van afgelopen voorjaar.

Stro op de tuin

Afgelopen herfst was ik op zoek naar een manier om mijn tuin af te dekken. Ik probeer mijn grond zo weinig mogelijk om te keren om het bodemleven, van worm tot bacterie, zo goed mogelijk in stand te houden. Spitten of ploegen, wat veel tuiniers in de herfst doen is dus geen optie.
In plaats daarvan doe ik aan ‘mulching’: de grond bedekken met een laag organisch materiaal. Hierdoor wordt voorkomen dat de grond wegspoelt of dichtslaat door regen, de grond blijft vochtig , onkruid kiemt niet of minder makkelijk, en het bodemleven wordt gestimuleerd.
Maarja, waarmee? Afgevallen bladeren? Compost? Houtsnippers? Stro?
Er zijn ontzettend veel opties, zelfs karton wordt wel gebruikt als mulch. Ik wou een goedkope oplossing die geen negatieve invloed heeft op de grond. Houtsnippers staan erom bekend dat de bodem erdoor kan verzuren en karton is vrijwel altijd bedrukt. Drukinkt in de tuin leek mij niet optimaal.
Ik was te laat met compost bestellen, dus ook die optie viel af. Een tuinbuurvrouw gebruikte bladeren en ik kon goedkoop een pakje stro krijgen, kunnen we mooi vergelijken.  Stro dus.
Aan één pakje stro had ik precies genoeg om mijn tuin (70 m2) te bedekken. Het verspreiden was niet veel werk en het zag er opgeruimd uit. 

De tuin vorig jaar, eind oktober

De eerste herfststorm deed direct blijken dat bladeren niet geschikt zijn als mulch: de tuin van mijn buurvrouw waaide volledig leeg. Mijn stro bleef verbazingwekkend goed liggen.
Maar nu in het voorjaar blijkt hoe goed de stro echt is.
Op de plekken waar het stro dicht genoeg is groeit niet tot nauwelijks onkruid. Dat wat er groeit zijn voornamelijk gekiemde graankorreltjes uit het stro zelf. Waar de laag stro niet dik genoeg was groeit wél onkruid. Een laag van zo’n 10 cm is dus wel nodig.
De grond onder het stro is rul en los, je zou er zo in kunnen zaaien.
Er is echter één nadeel: Wat doe ik met al dat stro? Bewaren? Composteren? Gelukkig melden zich al snel een aantal buren die wel wat stro voor op de paden of onder de artisjokken willen hebben.

Of ik het volgend jaar weer ga gebruiken? Ik denk het niet. Volgend jaar ga ik compost proberen, dat bespaart in het voorjaar namelijk dubbel werk: Ik hoef het stro niet van de tuin te harken én ik hoef geen compost te kruien (al moet ik dat in het najaar dan natuurlijk wel).